ಕಾದಿಹಳು ಸೈರಂಧ್ರಿ..

 

ಕೀಚಕರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಸೆಲೆ ಗೊತ್ತಿರುವುದಿಲ್ಲ

ಮಾಯಿ,ಆಯಿ,ಅವ್ವ,ಅಮ್ಮ ಉಹುಂ ಇವರಿಗಾರೂ ಇಲ್ಲ..

ಇವರಿಗೆ ಬೆರಳುಗಳಿವೆ..ಹತ್ತಿವೆ...

ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡುತ್ತವೆ..ಹೆಂಗಸಿನ ದೇಹವಂತೂ

ಈ ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ಭೂರಿಭೋಜನ ಅಂತೆ..

ವಾಂಛೆ ತಾಳದೆ ಉಣ್ಣುತ್ತವೆ..ವಿಷ ಹರಿಸುತ್ತವೆ..

ಈ ಕೀಚಕರಿಗೆ ಜಾತಿಇಲ್ಲ ಧರ್ಮಇಲ್ಲ..

ಸೋಗು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ..ತೃಷೆ ತೀರಿದಾಗ ವೇಷ ಬಿಸಾಕುತ್ತಾರೆ..

ಗೊತ್ತಿದೆ ಕೀಚಕರಿಗೆ ಯಾವ ಹುಂಬತನವೂ ಸಂದೀತು

ಈ ಷಂಢದೇಶದಲಿ..ವಿರಾಟನ ಆಲಸ್ಯ..ಧರ್ಮನ ಸಹನೆ..

ಹದಪಾಕ ತೇಲಿದೆ ಅಗುಳ ಅಗುಳಲ್ಲಿ...

ಅದಾವಾಗ ಬರುವನೋ ಭೀಮ..

ಅದೆಷ್ಟು ಸೈರಂಧ್ರಿಯರು ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಕೂದಲು ಹರವಿ

ಕುಳಿತಿಹರಿಲ್ಲಿ..ರಕ್ತಲೇಪಕ್ಕೆ ಕಾದು...

ನೆತ್ತರು ಕುಡಿದು ಕೀಚಕರ..

ಎಲುವು ಮುರಿದು ಬಾಚಣಿಗೆ ಮಾಡಿ ಎಂದು

ಬಂದಾನೋ ಭೀಮ...