೧) ಪಟಾಕಿಯ ಅಬ್ಬರದ ಗುಡುಗಲ್ಲಿ
ಶಿವಕಾಶಿಯ ಹುಡುಗರ ನರಳಿಕೆ ಇದೆ
ಸಪ್ಪಳದ ನಡುವೆ ಅಳುವ
ದನಿ ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ ಯಾರಿಗೂ...!
೨) ತನ್ನ ನಗು,ಬಾಲ್ಯ ತೇದು ಮದ್ದು
ಹೊಸೆದಿದ್ದಾನೆ ಆ ಹುಡುಗ
ಬೆಂಕಿ ತಾಗಿ ಮತಾಪು ಸಿಡಿದಾಗ
ನಕ್ಕಿದ್ದಾನೆ ಆವಿಯಾಗಿ......!
೩) ಕಣ್ಣ ತುಂಬ ಕನಸು ತುಂಬಿದ
ಬಾಲ್ಯ ಸಖ ಸಾವಿನ ಜತೆ
ಸರಸ ವಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ನಿರಂತರ
ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಪಟಾಕಿ ಢಮ್ ಎನ್ನಲು.....!
ಪ್ರತಿಯೊ೦ದು ಉತ್ಪನ್ನದ ಹಿ೦ದೆ ಇ೦ತಹುದೇ ಕರುಣಾಜನಕ ಕಥೆ ಇರುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ ಕವನ ಅದರ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ. ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.
ReplyDeleteThe poem is very sensitive.
ReplyDelete